ما برای رقابت تربیت شده ایم! برای ربودن موفقیت از دست همکلاسی، برای شاگرد اول شدن، برای رتبه بالاتر در کنکور، برای کنار زدن همکاران، برای سبقت گرفتن در رانندگی… و جلوتر بودن به هر قیمت.
تربیت ما بر مبنای قیاس شکل گرفته است: هر کی زودتر، هر کی بزرگتر،… هر کی زیباتر، هر کی پولدارتر؛ و اینطور شده که در نهاد ما همواره جنگی نهفته است برای «ترین» شدن!
نقطه مقابل این تربیت را گروهى از ساكنان بومى نپال به نام شرپاها (Sherpa) دارند كه از حدود ٥٠٠ سال پيش ساكن كوه‌ها شدند. شرپاها، معمولاً همراه کوه‌نوردان حرکت می‌کنند… و بار و وسایل آنها را تا قله می‌برند.
آنها آن‌قدر قله را فتح کرده‌اند که دیگر، فتح دوباره قله برایِ‌شان هیجانی ندارد! برای آنها، تجربه صعود و فتح قله توسط دیگران، هیجان انگیز و لذت بخش هست.
شرپاها، خود را پررنگ نشان نمی دهند؛ در حاشیه می‌مانند، بار را بالا می‌برند… و در یافتن راه مشورت می‌دهند؛ اما اجازه می‌دهند که کوهنورد احساس کند که: قله را خود فتح کرده‌ است!
“شرپا” کمک می کند تا دیگری پیروز شود. او کمک می کند دیگری قله را فتح کند. آری … او از صعود دیگری لذّت می برد.
به نظر می رسد كه ما، به یک انقلاب تربیتی نیاز داریم؛ و لازم است برای تجربه هم كه شده کمی از “شرپاها” (Sherpa) اخلاق را بیاموزیم!
مهارتهای زندگی در تراز جهانی❤️🌺